Үүрээр ирээд шөнөөр буцдаг
Тэр энхрий цэцэг
Өдөржин зүрхэнд хургаж
Шөнөжин цээжинд лугшина
Буцааж аваад эргүүлээд өгч болдоггүй болхоор
Буян нүглийн завсарт миний нуруу үүрээстэй
Хар торгон дээлийг савхиар эмжиж өмсөөд
Хатан ягаан уруулаа улаанаар будаж мэгширлээ
Хар улааныг хослуулан ганисуулахдаа
Хайртай хүнээ тоссон бус үхүүлж байгаа юм шиг мэгширлээ
Зүрхэнд зоогдсон дурлалын өргөс цээж хатгаж
Зөнгөөр даллах алсийн зэрэглээнд бугларан шархаллаа
Хамтдаа байсан мөчүүд од шиг харваж
Хань заяагаа түшиж зүрхэндээ цусаар уйллаа
Алс харгуйд нисэн одсон нөхөр минь буцаад ирнэ
Амьдрал амтлуулсан жаргалтай хэдхэн мөч даллаад одно
Гартаа бэлзэг зүүсэн хуруугаа тасдаад хаямаар
Ганц хан чамайг дагаад зэрэглээнд төөрмөөр
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment